Getuigenis vanuit de parochie

Zo’n 37 jaar geleden begon het verhaal van Mathieu en Rita hier in onze parochie. Heel snel maakten ze deel uit van onze catechesegroep. ’t Is te zeggen; Rita gaf de catechese, meestal alleen, want Mathieu was vaak nog niet terug van Brussel. Maar het was alleszins het begin van een haast niet te beschrijven inzet van   Mathieu.

Mathieu was vanaf de start in 1986 lid van onze parochieploeg, later van de Kerkfabriek en het Centraal Kerkbestuur, en sinds 2014 ook van de liturgieploeg.

En iedereen weet het: je hebt ‘leden’ en ‘leden’. Mathieu was een zeer waardevol lid. Rustig, kalm, beheerst kon hij luisteren naar eenieders mening of idee. En na een tijdje – meestal toen niemand er nog een lijn in kon trekken –  werd alles door hem neergelegd. ‘Als ik goed geluisterd heb, heb ik het volgende gehoord...’. Verhelderend was het, zelfs voor diegene die het idee had uitgesproken.

Mathieu was een meer dan werkend lid. Zelden ging hij na een vergadering naar huis zonder opdracht. ‘Ik zal dat eens opzoeken...of ik kijk dat eens na.’ En dat bleef niet bij woorden.

Ook bij de opbouw van onze parochiegemeenschap speelde Mathieu een grote rol. Hij was er bij de oprichting van de SAMS, onze Sint Antonius Mannen. Een groepje bereidwillige mannen  waarop in parochie steeds kan rekenen voor allerlei kleine, maar ook grote werken. En ook al waren de meeste klusjes niet voor Mathieu weggelegd, hij was er altijd bij. Desnoods alleen  maar om de werkers te voorzien van de nodige drankjes.

Op ons jaarlijks herfstweekend, op onze BBQ, ons mosselfeest of culinaire zondag, en zoveel meer... Mathieu was er altijd bij. Niet als trekker, maar bescheiden; als helper, ten dienste van  iedereen...

En omdat de sams nu eenmaal niet alles alleen konden realiseren en ook wel een beetje onder protest van de vrouwen groeide het begrip - mede dankzij Mathieu uit - tot SAMEN. Samen  werd ons sleutelwoord.

De enige momenten dat Mathieu op het voorplan kwam, was tijdens een speech op het einde van een feestje, bij een dankwoordje of op andere momenten. En dat zijn er veel geweest. Telkens raak, gevat, gespekt met fijne humor en hier en daar ook wel eens met een subtiele steek onder water. Maar dat mocht, omdat het van hem kwam en nooit kwaad bedoeld was.

Mathieu,

De beschrijving van al je werk en je inzet hier in onze gemeenschap is nog veel langer, maar dat laat ik graag over aan allen die je hier gekend hebben. In de vele verhalen die later  ongetwijfeld zullen volgen, blijf je in ons midden.

We zullen je erg missen, Mathieu, maar je blijft in ons hart. 

Bedankt voor alles en zoveel meer!

Caroline